راه‌حل‌هایی برای بازیابی رمز ورود به ویندوز

اگر تاکنون روشی برای بازیابی پسورد ویندوز خود پیدا نکرده‌ و بارها با چنین مشکلی درگیر بوده‌اید، با مطالعه مطلب زیر مشکل را حل کنید.

از یاد بردن پسورد ورود به ویندوز مشکلی است که بسیاری از کاربران رایانه تاکنون بارها با آن مواجه بوده‌اند. ما قصد داریم در مطالب زیر ترفندهایی را به شما معرفی کنیم که با کمک آن‌ها بتوانید در مدت زمانی بسیار کوتاه رمز عبور را بازیابی کنید.

جالب است بدانید روش‌هایی که بیان خواهیم کرد حتی در مواقعی که هیچ‌گونه حساب کاربری دیگری نیز در رایانه نداشته باشید، کاربرد دارد.

هر چند ممکن مطالب آموزشی این مقاله از لحاظ امنیتی مشکل داشته باشد ولی به دلیل کاربردی بودن موضوع، یادگیری آن بسیاری از کاربران رایانه را از مشکلی روز‌مره نجات می‌دهد. البته لازم به ذکر است در این روش عملا رمز عبور بازیابی نمی‌شود و فقط، کاربر می‌تواند رمز عبوری جدیدی برای رایانه خود تعیین کند. بهتر است همواره اطلاعات شخصی و مهم خود را در سیستم عامل مورد استفاده‌تان رمز‌گذاری کنید تا در صورت بروز مشکل مذکور امکان دسترسی مستقیم به آن‌ها وجود نداشته باشد.

دستور‌العمل‌هایی که در ادامه بیان می‌کنیم مخصوص ویندوز 7 و 10 می‌باشد. کاربران ویندوز 8 می‌توانند از همان روش کار در ویندوز 10 استفاده کنند. بازیابی رمز عبور ویندوز در ویندوز 10 و 8 تفاوتی باهم ندارد.

Windows 7

جهت بازیابی پسورد ورود به ویندوز 7 نیاز به System Repair Disc می‌باشد. کاربر می‌تواند از رایانه دیگری که سیستم عامل آن ویندوز 7 می‌باشد برای مراحل بازیابی پسورد استفاده کند. فقط باید توجه شود که سیستم‌ها باهم تطابق داشته باشند. یعنی یعنی اگر سیستم کاربر bit-32 می‌باشد سیستم به کارگیری شده نیز bit-32 باشد و برای سیستم عامل bit-64 نیز همین موضوع باید رعایت شود.

اگر در مورد چگونگی ساخت System Repair Disc اطلاعاتی ندارید با جستجویی ساده در هر مرورگر اینترنتی به راحتی می‌توانید با دستور‌العمل ساخت آن آشنا شوید.

پس از اجرای System Repair Disc با فشار داد هر کلیدی روی کیبورد وارد صفحه‌ای با نام System Recovery Option می‌شوید که در آن باید آدرس محل قرارگیری ویندوز نصب شده روی رایانه را انتخاب کنید.

 بازیابی پسورد ویندوز

در صفحه بعد روی Command Prompt کلیک کنید.

بازیابی پسورد ویندوز 7

پس از باز شدن Command Prompt، متن زیر را عینا تایپ کنید. بعد از تایپ هر سطر حتمن کلید Enter را فشار دهید. دقت شود که در متن زیر به جای کلمه ((:x)) در سطر اول باید نام درایوی که سیستم عامل روی آن نصب شده است، تایپ شود.

x:

cd windows\system32

ren utilman.exe utilhold.exe

copy cmd.exe utilman.exe

exit

راههای بازیابی رمز ورود

در مرحله بعد سی‌دی System Repair Disc را از رایانه خارج کنید و رایانه‌تان را دوباره را‌ه‌اندازید کنید.

پس از ری‌استارت شدن رایانه صفحه log-on نمایان می‌شود. با کلیک کردن روی آیکون Ease of access که در قسمت گوشه سمت چپ تصویر قرار دارد مجددا صفحه Command Prompt به نمایش در می‌آید. در این قسمت متن زیر را تایپ کنید:

بازیابی رمز ورود به ویندوز

net user username newpassword

 فراموشی پسورد ورود به ویندوز

در جای کلمه username نام دلخواه خود را تایپ کنید و بعد از آن به جای کلمه newpassword رمز ورود جدیدی تعریف کنید. با فشار دادن کلید Enter و بستن Command Prompt از این پس می‌توانید با رمز عبور جدید  وارد سیستم عامل شوید.

Windows 10

به دلیل اتصال مستقیم حساب کاربری بیشتر کاربران ویندوز 10 به Microsoft.com می‌توان در این سیستم عامل رمز عبور فراموش شده را آسان‌تر و ایمن‌تر جایگزین کرد. با استفاده از رایانه‌ای دیگر به صفحه ورود به سیستم مایکروسافت بروید و آدرس ایمیل خود را وارد کنید. سپس گزینه can not access your account را انتخاب کنید.

با ادامه مسیر طبق دستورالعمل، سرور مایکروسافت سوالاتی در مورد اثبات هویت کاربر مطرح می‌کند. این سوالات امنیتی از اطلاعاتی که هر کاربر قبلا در حین نصب و استفاده از ویندوز وارد کرده است، پرسیده می‌شود. به یاد داشتن شماره تلفن همراه اعلام شده به مایکروسافت و پاسخ به سوالات اولیه حین نصب سیستم عامل، شرایطی است که طی این مرحله ضروری می‌باشد.

پس از پاسخ به سوالات در نهایت می‌توانید رمز عبور جدیدی برای ویندوز خود تعریف کنید.

گفتنی است روش مذکور در صورت عدم اتصال حساب کاربری ویندوز 10 به اینترنت کارایی ندارد و در واقع در صورت نداشتن امکان اتصال به اینترنت از روش یاده شده نمی‌توان استفاده کرد. در این شرایط باید طبق همان دستورالعمل قبلی یعنی همان دستورالعمل سیستم عامل 7 عمل کرد. لازم به ذکر است با وجود شباهت مراحل کلی بازیابی پسورد ویندوز در سیستم‌عامل‌های 7 و 10، چند تفاوت جزیی در فرآیند ویندوز 10 وجود دارد که در ادامه به بیان آن می‌پردازیم:

در Windows 10 برای دسترسی به Command Prompt باید از Windows 10 Recovery Drive به جای System Repair Disc استفاده کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد Windows 10 Recovery Drive می‌توانید به مقاله آموزشی Windows 10 Safe Mode article مراجعه کنید.

در ویندوز 10 گزینه Command Prompt در صفحه log-on در سمت راست پایین صفحه قرار دارد.

هیچ چیز بدتر از یک کامپیوتر کند نیست. کارایی را کاهش می‌دهد، شما را ناامید می‌کند و در نهایت باعث می‌شود در انجام کارهای سنگین‌تر با کامپیوتر‌تان، تجربه وضعی آشفته و بهم ریخته را داشته باشید. در اینجا با 7 راه حل‌ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری آشنا می‌شوید که سرعت کامپیوتر شما را افزایش می‌دهد.

Computer شما می‌توانید برای جلوگیری از اینکه کند شدن کامپیوترتان، موجب از رده خارج شدن آن بشود، کاری بکنید. دنیای فناوری در حال تغییر است و با پیشرفت فناوری، کامپیوترها، برنامه‌ها و خدمات جدید راه‌اندازی می‌شوند و متعاقباً ماشین‌های قدیمی منسوخ می‌شوند .

با این حال، راه‌هایی برای افزایش طول عمر دستگاه شما وجود دارد. با کمک برخی از راه حل‌های سخت افزاری و نرم افزاری و کمی دوراندیشی، قادر خواهید بود سرعت کامپیوتر خود را افزایش دهید و به روزی بازگردید که احساس می‌کردید که از ماشینی استفاده می‌کنید که یک عمر برای شما می‌ماند.

بنابراین، برای کمک به شما در این زمینه و پیدا کردن راه حل‌های مناسب برای انجام کار، ما خلاصه‌ای عملی از راهکارها را گردآوری کرده ایم. اگر از راه حل‌هایی که در ادامه معرف می‌شوند، بهره ببرید، شانس خوبی وجود دارد که  کامپیوتر شما سریعتر شود و بهره‌وری شما را بهبود ببخشد.

پردازنده Intel Core i9

پردازنده یکی از بهترین جاهایی است که هنگامیکه می‌خواهید سرعت رایانه خود را افزایش دهید، می‌توانید از آن شروع کنید. پردازشگر اینتل Core i9 شاید بهترین گزینه در بازار باشد.

این تراشه با عملکرد چشمگیر قابل ملاحظه‌اش می‌تواند با توربو هم تقویت شود، (turbo-boosted )، تا سرعت کامپیوتر شما بهبود یابد. نسخه‌های مختلف Core i9با سرعت‌های مختلفی ددسترس هستند اما همه آن‌ها برای واقعیت مجازی، streaming و شاید مهمتر از همه، اطمینان حاصل کردن از اینکه رایانه شما همیشه سریع کار میکند، بهینه‌سازی شده اند.

با این حال، توجه داشته باشید که بسته به اینکه کامپیوتر شما چقدر قدیمی است، ممکن است نیاز به یک مادربرد و منبع تغذیه جدید داشته باشید تا مطمئن شوید که پردازنده شما به درستی کار می کند.

نرم‌افزار Iolo System Mechanic Pro

در قسمت نرم افزاری، راه حل‌های متعددی وجود دارد که همه در بهبود عملکرد رایانه شما مؤثر هستند. سیستم 56 دلاری Iolo System Mechanic Pro یکی از این گزینه‌های برتر است.

این نرم افزار با میزبانی ابزارهای برجسته‌ای که استفاده می‌کنید تا دستگاه‌تان به خوبی کار کند، همراه است. این نرم‌افزار، بدافزارها، از جمله ویروس‌ها و نرم‌افزارهای جاسوسی را مسدود خواهد کرد و به طور خودکار نرم‌افزارهای سنگینی(bloatware) را که می‌خواهند روی دستگاه شما نصب شوند و سرعت آن را کاهش دهند، حذف می‌کند. حتی 50 نوع فایل‌های به‌در‌نخور پنهان را جستجو می‌کند و مشکلات رایجی را که منجر به کاهش سرعت می‌شوند بدون اینکه از شما کمک بخواهد، حل می‌کند.

از همه مهمتر، اگر برخی از اطلاعات را در طول مسیر از دست بدهید، آن را پیدا خواهد کرد و آن‌ها را بازیابی می‌کند، بنابراین می‌توانید آن‌ها را بازگردانید.

کارت گرافیک Nvidia GeForce GTX 1080

یکی دیگر از راه‌های عالی استفاده از سخت افزار برای افزایش کارایی کامپیوتر شما این است که پردازنده گرافیکی را در دستگاه خود با چیزی جدیدتر عوض کنید. و Nvidia GeForce GTX 1080 نقطه خوبی برای شروع است.

این تراشه به قیمت 530 دلار در دسترس است و دارای 8 گیگابایت حافظه داخلی و سرعت 1.8 گیگاهرتز می‌باشد. این پردازنده برای استفاده تمام دستگاه‌های ویندوز از ویندوز 7 به بالا طراحی شده است، بنابراین تا زمانی که شما یک کامپیوتر نسبتا جدید دارید، باید بتوانید از آن راحت استفاده کنید. به طور کلی، این پردازنده گرافیکی تا سه برابر بیشتر نسبت به عملکرد تراشه‌های نسل قبلی عملکرد بهتری دارد وبرای بازی‌های ویدئویی نیازمند قدرت بالا،گزینه فوق‌العاده‌ای است.

اپلیکیشن AVG TuneUp

AVG TuneUp نرم افزاری کاربردی است که برای شما فقط 50 دلار در سال هزینه دارد. با استفاده از این نرم افزار می‌توانید همه چیز را از رایانه گرفته مک، سر‌ و سامان دهید. حتی اگر می‌خواهید از گوشی هوشمند خودبهتر استفاده کنید، می‌توانید از آن در سیستم عامل Android هم استفاده کنید.

این برنامه شامل انواع ویژگی‌هایی است که موجب سرعت بیشتر سیستم شما می‌شود، از جمله اینکه به سان ابزاری عمل می‌کند که به طور خودکار فضای دیسک را پاکسازی می‌کند. این برنامه هم‌چنین، ایرادها و از کار افتادگی‌های برنامه‌های دیگر نصب شده بر سیستم شما را تجزیه و تحلیل خواهد کرد تا ببیند چه اتفاقی برایشان افتاده است و به شما در پیدا کردن برنامه‌های متخلفی که سرعت دستگاه شما را کاهش می‌دهند، کمک خواهد کرد.

درایو حالت جامد سامسونگ 860 EVO 1TB

جالب است که درایوهای دیسک می‌توانند نقش مهمی در عملکرد دستگاه شما داشته باشند. اینکه بتوانید تمام چیزها را در هارد درایو سنتی  دستگاه‌تان ذخیره کنید، خیلی خوب است، اما اگر امکان‌پذیر نباشد، آن‌گاه داشتن یک درایو حالت جامد و بدون قطعات متحرک، می‌تواند به طور چشمگیری عملکرد رایانه شما را بهبود بخشد.

گزینه Samsung 860 EVO 1TB با هزینه‌ 218 دلار گزینه پیشنهادی ما است. با تهیه این درایو، شما یک دستگاه ذخیره‌سازی کوچک خواهید داشت که سریعتر به فایل‌ها دسترسی پیدا کنید و محتوایی را در هارد دیسک سنتی ذخیره کرده بودید، بازیابی کنید. این درایو به اندازه کافی کوچک است که بتواند در جاهای متنوعی داخل رایانه شما قرار بگیرد، بنابراین نگران نباشید که نیاز به خرید یک شاسی بزرگتر دارید.

اپلیکیشن Glay Utilities 5

یکی دیگر از ابزارهای فوق‌العاده برای افزایش سرعت، نصب برنامه Glarysoft Glary Utilities 5 است. این اپلیکیشن یک پنل برای دسترسی به انواع ابزار بهبود عملکرد کامپیوتر دارد، از جمله کارایی‌های این ابزارها می‌توان به راه‌های پاک کردن رجیستری، حذف فایل‌های زائد و حذف برنامه‌هایی مورد نظر شما نیست، اشاره کرد.

نسخه رایگانی از Glary Utilities Pro 5 وجود دارد، اما اگر نسخه پولی آن را تهیه کنید، بیش از 20 امکان دیگر هم خواهید داشت که می‌توانند در بهتر پاک کردن رایانه شما بسیار مؤثر باشند. به گفته این شرکت، ابزار حرفه‌ای این اپلیکشن هم‌چنین به شکل بسیار بهتری کار اسکن سیستم شما را انجام خواهد داد.

رم Corsair LPX

 ایده آخر ما که البته آخر بودنش به معنای کم اهمیت بودنش نیست، این است که «رم» داخل رایانه خود را به روز رسانی کنید. این حرکت در بهبود عملکرد نرم افزاری شما  مؤثر است. شما پس از به روزرسانی رم خود قادر به دریافت بازی‌های ویدئویی و فرآیندهای ویدئو رمزگذاری شدهه بیشتر خواهید بود.

Corsair Vengeance LPX یک جفت ماژول رم 8 گیگا بایتی است که می‌تواند بر دستگاه شما سوار شود. اگر شما نیاز به رم بیشتری دارید،می‌توانید تا 32 گیگابایت هم این رم را ارتقاء دهید. در هر صورت، می‌توانید انتظار داشته باشید که با افزایش رم کامپیوتر‌تان، شاهد عملکرد بهتر آن باشید.

USB-C در حال تبدیل شدن به یک استاندارد برای اتصال لپتاپ‎ها و دستگاه‎های موبایل است. اگر لپ‎تاپ یا کامپیوتر دسکتاپ شما به این پورت مجهز نباشد، باید به فکر روش جایگزینی برای اضافه کردن پورت‌های USB-C به کامپیوتر خود باشید. شما می‌توانید از کابل و مبدل مربوط به این کار و یا یک اسلات توسعه استاندارد PCI-E برای اضافه کردن یک کارت مجهز به این پورت‌های جدید استفاده کنید و یا از کیس‎هایی استفاده کنید که این پورت‌ها روی آن تعبیه شده باشد.

اضافه کردن پورت‌های USB-C به کامپیوتر شخصی کار نسبتا ساده‎ای است. شما می‌توانید از یک اسلات توسعه استاندارد PCI-E برای اضافه کردن یک کارت مجهز به این پورت‌های جدید استفاده کنید و یا از کیس‎هایی استفاده کنید که این پورت‌ها روی آن تعبیه شده است. در مورد لپ‎تاپها موضوع کمی‌ متفاوت است، در اینجا شما باید به سراغ مبدل‎های مخصوص یا کابل‎های تبدیل بروید.

گزینه‎های در دسترس برای کاربران لپ‎تاپ

اگر لپ‎تاپ شما به پورت USB-C مجهز نیست و شما به آن نیاز دارید، ساده‎ترین روش برای انجام آن یک کابل مبدل است. کابل‎های USB-A به USB-C (همان‎هایی که از کانکتور مستطیل استفاده می‌کنند) در انواع نری و مادگی موجود هستند. در واقع اگر دستگاه جدید شما مثل اکثر تلفن‎های اندروید جدید تنها از طریق USB-C متصل می‎شود، این احتمال وجود دارد که یک کابل C-to-A همراه آن باشد. همچنین شما می‌توانید این کابل را از فروشگاه‎های لوازم الکترونیکی تهیه کنید.

 کابل‎های USB-A به USB-C در انواع نری و مادگی موجود هستند

وقتی از این کابل‎ها برای مواردی غیر از شارژ کردن استفاده می‌کنید، اطمینان حاصل کنید که آنها را به یک پورت USB 3.0 متصل کنید. این شماره ارتباطی با نوع پورت‌های A و C ندارد و نشان دهنده نسخه Universal Serial Bus است و آن حروف مشخص کننده ظاهر و نوع اتصال دیجیتال یک کانکتور است. نسخه 3.0 در مقایسه با استاندارد قدیمی‌‎تر 2.0 سرعت بسیار بیشتری را ارائه می‌کند. پورت‌های 3.0 معمولا با کانکتورهای آبی رنگ ارائه می‌شوند تا قابل تشخیص باشند. نماد زیر نیز نشانگر یک پورت USB 3.0 است.

اضافه کردن پورت‌ USB-C

تمام کابل‎های USB-C باید از سرعت 3.0 پشتیبانی کنند و از طرفی با پورت‌های 2.0 نیز سازگار هستند. بعضی از کابل‎های USB-C ارزان قیمت نیز هستند که تنها با استاندارد قدیمی‌ 2.0 سازگار هستند. بنابراین در زمان خرید بررسی کنید که این کابل‎ها از سرعت تبادل داده بالا پشتیبانی کنند.

اضافه کردن پورت‌ USB-C به کامپیوتر

گزینه بعدی برای امکان دسترسی به پورت USB-C استفاده از یک مبدل است که کاملا شبیه به همان کابل A-to-C عمل می‌کند، اما جمع و جور است و به گونه‎ای طراحی شده تا بتوانید آن را به انتهای کابل‎های USB-C-to-C خود متصل کنید.

مسلما اگر یک پورت USB 3.0 آزاد داشته باشید از این راهکارها برای کامپیوتر دسکتاپ خود نیز می‌توانید استفاده کنید. اما اگر پورت آزاد ندارید و دست به آچار هم هستید گزینه‎های بهتری هم وجود دارد.

گزینه‎های در دسترس برای کاربران دسکتاپ

طراحی کامپیوترهای دسکتاپ بسیار انعطاف پذیرتر در نظر گرفته شده است. علاوه بر امکان استفاده از کابل و مبدل معرفی شده در بالا، کاربران کامپیوترهای دسکتاپ می‌توانند با کارتهای جدید یا گجت‎های توسعه قابل نصب در شکاف درایو گزینه‎های بیشتری در اختیار داشته باشند.

اضافه کردن پورت‌های USB-C به کامپیوتر

از یک کارت توسعه برای اضافه کردن پورت‌های پشتی استفاده کنید

اگر مادربورد شما یک اسلات توسعه استاندارد PCI-E آزاد داشته باشد، شما می‌توانید از یک کارت توسعه برای اضافه کردن پورت‌های USB-C به پشت کامپیوتر خود استفاده کنید. برای این کار باید کیس خود را باز کنید و محافظ شیار اسلات توسعه را نیز از کیس جدا کنید، سپس یک کارت جدید را مستقیما به مادربورد متصل کنید.

اضافه کردن پورت‌ USB-C

از یک پنل مبدل برای اضافه کردن پورت‌های جلویی استفاده کنید

اگر کیس شما یک شیار 3.5 اینچ (اندازه فلاپی دیسک) یا 5.25 اینچ (اندازه هارد درایو) آزاد دارد، می‌توانید پورت‌های USB-C را به جلوی کیس خود نیز اضافه کنید. در بازار پنل‎های مبدل 3.5 یا 5.25 وجود دارد که می‌توانید با قیمتهای نسبتا ارزان آنها را خریداری کنید. آنها به پورت 19/20 پین پنل جلویی روی مادربورد متصل می‌شوند و برای تامین برق خود از اتصال SATA مادربورد استفاده می‌کنند. کانکتور پنل جلویی در اغلب مادربوردهای جدید چیزی شبیه به این است:

موضوعی که در هنگام خرید این پنل‎ها باید در نظر داشته باشید این است که آنها از پورت‌های استاندارد USB  نیز پشتیبانی کنند. این به دلیل آن است که بعد از این که شما این پنل را به مادربورد متصل می‌کنید پورت‌های USB داخلی کیس شما دیگر کار نخواهد کرد. بسیاری از پنل‎های موجود در بازار علاوه بر پورت Type C و تعدادی پورت USB حتی به پورت‌هایی برای شارژ سریع نیز مجهز هستند.

اگر اهل تنوع هستید کیس خود را عوض کنید

اگر می‌خواهید کامپیوتر شما از همان ابتدا و بدون دردسر به پورت USB-C مجهز باشد می‌توانید یک ارتقا اساسی انجام داده و کیس کامپیوتر خود را تعویض کنید. این روزها دیگر اغلب کیس‎های جدید موجود در بازار از ورودی USB-C در قسمت جلویی برخوردار هستند.

و در انتها، اگر از یک سیستم خیلی قدیمی‌ استفاده می‌کنید می‌توانید مادربورد کامپیوتر خود را نیز ارتقا دهید. خیلی از مدل‎های جدید در پنل ورودی / خروجی خود به یک یا چند پورت USB-C مجهز هستند. البته با تعویض مادربورد باید CPU و RAM خود را نیز ارتقا دهید و در نهایت باید یک بار دیگر سیستم عامل را نیز نصب کنید.

معمولا یکی از پورت‌های پاوربانک با آمپر کمتری طراحی می‌شود که پاسخ‌گوی نیاز دستگاه‌های کوچک مانند mp4 است. پورت‌های دیگر با آمپر بالاتر ساخته می‌شوند تا بتوانند گوشی و یا تبلت را با سرعت بالاتری شارژ کنند؛ اما در صورتی که هم‌زمان چندین دستگاه را به پاوربانک متصل کنید، معمولا جمعا آمپر کمتری نسبت به مجموع آمپر پورت‌ها دریافت می‌کنید.

اگر جز دسته افرادی هستید که دائما به سفر می‌روید یا در طول روز در مکان‌هایی هستید که به برق دسترسی ندارید، حتما بارها با تمام شدن شارژ باتری گوشی خود مواجه شده‌اید. زیاد شدن قطع برق در این ایام هم شرایط را بدتر کرده است. از این رو بیش از هر زمان دیگری نیاز به خرید پاور بانک احساس می‌شود.

با انتخاب پاور بانک اشتباه، ممکن است دستگاه‌تان آسیب ببینید یا این که هزینه اضافی کرده باشید بدون این که نیازتان برطرف شود. ممکن است بدون اطلاع از ظرفیت باتری گوشی یا تبلت، پاور بانکی را انتخاب کنید که تنها یک بار می‌تواند گوشی شما را شارژ کند و یا اینکه حتی سرعت شارژ پاور بانک به اندازه‌ای کند باشد که ساعت‌ها برای شارژ گوشی به زمان نیاز داشته باشید. در هیچ کدام از این موارد مشکل از پاور بانک نیست بلکه مشکل از انتخاب اشتباه است. بنابراین قبل از خرید پاور بانک بهتر است به این نکات توجه کنید.

سرعت شارژ دستگاه با استفاده از پاوربانک هم اهمیت بسیاری دارد

پاور بانکی با ظرفیت مناسب انتخاب کنید

ظرفیت، اولین و مهم‌ترین فاکتوری است که هنگام خرید پاور بانک باید به آن توجه کنید. در واقع برای تعیین ظرفیت مناسب پاور بانک باید توجه کنید که با یک شارژ کامل پاور بانک، چند بار می‌توانید گوشی خود را شارژ کنید.

پاوربانک‌ها با ظرفیت‌های حداقل 5000 و تا حداکثر 80000 میلی‌آمپری در بازار موجود هستند. انتخاب ظرفیت مناسب پاوربانک کاملا به نیازتان برمی‌گردد. برای نمونه اگر یک گوشی با باتری 3000 میلی‌آمپری دارید و می‌خواهید برای سفری یک یا دو روز باتری مورد نیاز گوشی را تامین کنید، یک پاوربانک 10000 میلی‌آمپری پاسخ‌گوی نیازتان است، اما در صورتی که می‌خواهید لپ تاپ خود را با پاوربانک شارژ کنید باید به فکر خرید پاور بانک حداقل 30000 میلی‌آمپری باشید. به عنوان نمونه یکی از پرظرفیت‌ترین پاوربانک‌های موجود در بازار پاور بانک انکر 26800 میلی‌آمپر ساعت مدل POWERCORE است.

بنابراین قبل از خرید پاور بانک حتما ظرفیت باتری گوشی و یا سایر وسایل دیجیتالی که قصد دارید با پاوربانک آن‌ها را شارژ کنید را در نظر بگیرید تا بتوانید پاوربانکی با ظرفیت مناسب انتخاب کنید.

ظرفیت واقعی پاوربانک با ظرفیت اسمی آن متفاوت است

ظرفیتی که برای پاوربانک‌ها مشخص می‌شود ظرفیت اسمی است و هیچ پاوربانکی در اصل ظرفیتی برابر با ظرفیت اسمی خود را ارائه نمی‌دهد. بسیاری از پاوربانک‌ها دارای راندمان 70 تا 80 درصد هستند به این معنا که تنها می‌توانند 70 تا 80 درصد از ظرفیت اسمی خود ارائه دهند یعنی یک پاوربانک 10000 میلی‌آمپری تقریبا ظرفیتی حدود 7000 تا 8000 میلی‌آمپر دارد. البته برخی از پاوربانک‌ها هم ادعای داشتن راندمان 90 درصدی را دارند. به هر ترتیب هنگام خرید پاور بانک بیشتر از ظرفیت اسمی، به ظرفیت واقعی پاوربانک توجه کنید.

ظرفیت، اولین و مهم‌ترین فاکتوری است که هنگام خرید پاور بانک باید به آن توجه کنید

اندازه و وزن پاور بانک مهم است

پاوربانک‌ها را معمولا برای استفاده در مکان‌هایی که پریز برق موجود نیست، مثلا در مسیر رفت‌وآمد و یا در مسافرت و … استفاده می‌کنیم. در همه این شرایط‌ پاوربانک را همراه خود حمل می‌کنیم بنابراین اندازه و وزن پاوربانک بسیار مهم می‌شود.

وزن پاوربانک با توجه به ظرفیتش بالا می‌رود بنابراین اگر پاوربانکی کم‌ظرفیت برای مسیر رفت‌وآمد خود نیاز دارید، می‌توانید توقع یک پاوربانک کوچک که حتی در جیب هم جا می‌شود را داشته باشید؛ اما در صورتی که پاوربانکی با ظرفیت بالا مثلا برای شارژ لپ تاپ و یا برای سفرهای طولانی مدت نیاز دارید، مطمئنا با پاوربانک‌های کوچکی مواجه نخواهید بود.

از تناسب آمپر پاوربانک با آمپر دستگاه‌هایتان مطمئن شوید

در کنار ظرفیت، سرعت شارژ دستگاه با استفاده از پاوربانک هم اهمیت بسیاری دارد. آمپر، فاکتوری است که نشان می‌دهد پاوربانک با چه سرعتی گوشی یا سایر دستگاه‌های دیجیتالی را شارژ می‌کند. پاوربانک‌های معمولی آمپری بین 1 تا 3.5 دارند اما هر چه میزان آمپر یک پاوربانک بالاتر باشد، سرعت شارژ دستگاه شما هم بالاتر می‌رود. البته در صورتی این اتفاق می‌افتد که گوشی یا تبلت شما بتواند از این آمپر پشتیبانی کند. اگر گوشی شما نمی‌تواند آمپر بالایی را پشتیبانی کند، خرید پاور بانکی که آمپر بالایی ارائه می‌دهد تاثیری در سرعت شارژ گوشی ندارد.

 نکات خرید پاور بانک

از روی شارژر، آمپر دستگاه خود را بخوانید

معمولا یکی از پورت‌های پاوربانک با آمپر کمتری طراحی می‌شود که پاسخ‌گوی نیاز دستگاه‌های کوچک مانند mp4 است. پورت‌های دیگر با آمپر بالاتر ساخته می‌شوند تا بتوانند گوشی و یا تبلت را با سرعت بالاتری شارژ کنند؛ اما در صورتی که هم‌زمان چندین دستگاه را به پاوربانک متصل کنید، معمولا جمعا آمپر کمتری نسبت به مجموع آمپر پورت‌ها دریافت می‌کنید.

گذشته از سرعت شارژ دستگاه، برخی معتقدند که آمپر نامتناسب با گوشی، چه کمتر و چه بیشتر، در طولانی مدت به باتری گوشی آسیب می‌رساند. البته برخی از پاوربانک‌ها به صورت اتوماتیک آمپر خروجی خود را با آمپر مناسب با باتری گوشی تنظیم می‌کنند.

برخی دیگر هم دکمه‌ای برای تنظیم خروجی کم، برای شارژ دستگاه‌هایی مانند می بند و هدست بلوتوث دارند. پاوربانک شیائومی 10000 میلی‌آمپر ساعت مدل POWER BANK 2 یکی از همین نوع پاوربانک‌ها است. با انتخاب این دسته از پاوربانک‌ها هر دو نگرانی درباره سرعت شارژ گوشی و آسیب رسیدن به باتری آن از بین می‌رود.

با پاوربانک‌های چند پورته، چند دستگاه را هم‌زمان شارژ کنید

فرض کنید به سفری خانوادگی رفته‌اید و می‌خواهید چندین گوشی را هم‌زمان شارژ کنید. یا این که می‌خواهید گوشی، هدست، می بند و … را در آن واحد با هم شارژ کنید. در این شرایط پاوربانکی که تنها یک پورت داشته باشد کافی نیست. بنابراین بهتر است به فکر خرید پاور بانکی با 2 یا 3 پورت باشید.

به‌روزرسانی آوریل 2018 ویندوز 10 ویژگی‌های امنیتی جدیدی تحت عناوین "Core Isolation" و "Memory Integrity" را در دسترس همه کاربران قرار داده است. این دو ویژگی از روش امنیت مبتنی بر مجازی‌سازی برای محافظت از فرآیندهای هسته سیستم‌عامل در برابر دست‌کاری و خراب‌کاری استفاده می‌کنند. هرچند که قابلیت محافظت از حافظه به‌صورت پیش‌فرض برای افرادی که ارتقاء می‌ دهند غیرفعال است.

ویژگی Core Isolation چیست؟

ویژگی امنیت مبتنی بر مجازی‌سازی (VBS) به‌عنوان بخشی از "Device Gaurd" و تنها برای نسخه Enterprise ویندوز 10 در دسترس بود. اما در به‌روزرسانی آوریل 2018، قابلیت Core Isolation امنیت مبتنی بر مجازی‌سازی را در تمام نسخه‌های ویندوز 10 گنجانده است.

برخی از امکانات Core Isolation به‌صورت پیش‌فرض در آن دسته از پی‌سی‌های ویندوز 10 که دارای مشخصات سخت‌افزاری و فریم‌ور موردنیاز مانند پردازنده 64 بیت و چیپ TPM 2.0 هستند فعال است. علاوه بر این، پی‌سی شما حتما باید از فناوری‌های مجازی‌سازی اینتل VT-x و AMD-V پشتیبانی کند. اگر این شرایط فراهم باشد این ویژگی در بخش تنظیمات UEFI دستگاه فعال شده است.

در این حالت و در شرایطی که این ویژگی‌ها فعال شده باشند، ویندوز از قابلیت‌های مجازی‌سازی سخت‌افزار برای ساخت یک منطقه امن از حافظه سیستم که مستقل از سیستم‌عامل معمولی دستگاه است اقدام می‌کند. ویندوز می‌تواند فرآیندهای سیستمی و نرم‌افزار امنیتی را در این منطقه امن اجرا کند. در نتیجه فرآیندهای مهم سیستم‌عامل از دست‌کاری‌ها و خراب‌کاری‌هایی که خارج از منطقه امن صورت می‌گیرند مصون می‌مانند.

حتی اگر در حال حاضر بدافزاری روی پی‌سی اجرا شود که بتواند به فرآیندهای ویندوز آسیب برساند، امنیت مبتنی بر مجازی‌سازی لایه اضافه‌ای از محافظت است که از آن‌ها در برابر حملات مراقبت می‌کند.

ترفندهای ویندوز 10

ویژگی Memory Integrity چیست؟

این ویژگی که در رابط ویندوز 10 به‌عنوان "Memory Integrity" شناخته می‌شود در اسناد مایکروسافت با نام "Hypervisor protected Code Integrity" با سرنام "HVCI" شناخته می‌شود.

در پی‌سی‌هایی که به‌روزرسانی آوریل 2018 را دریافت کرده‌اند، Memory Integrity به‌صورت پیش‌فرض غیرفعال است اما شما می‌توانید فعال‌اش کنید. البته در نصب‌های جدید ویندوز 10 این ویژگی نیز به‌صورت پیش‌فرض فعال است.

در واقع Memory Integrity زیرمجموعه‌ای از Core Isolation است. ویندوز معمولا برای درایورهای دستگاه به امضاهای دیجیتالی و سایر کدهایی که در مود سطح پایین کرنل ویندوز اجرا می‌شوند نیاز دارد. این مسئله باعث می‌شود تا نگرانی از بابت حمله بدافزار و دست‌کاری در آن‌ها وجود نداشته باشد. وقتی این ویژگی فعال می‌شود، "Code Integrity Service" در داخل ویندوز در کانتینر محافظت شده hypervisor که توسط Core Isolation ساخته شده اجرا می‌شود. در نتیجه احتمال این‌که بدافزار بتواند در کدهای Integrity دست‌کاری کند و به کرنل ویندوز دسترسی داشته باشد غیرممکن می‌شود.

مشکلات ماشین مجازی

از آن‌جایی که Memory Integrity از سخت‌افزار مجازی‌سازی سیستم استفاده می‌کند، با برنامه‌های ماشین مجازی مانند VirtualBox یا VMWare سازگاری ندارد. زیرا در یک زمان تنها یک اپلیکیشن می‌تواند از این سخت‌افزار استفاده کند.

اگر برنامه ماشین مجازی را روی سیستمی نصب کنید که Memory Integrity در آن فعال شده، ممکن است با پیامی مانند اینتل VT-X یا AMD-V فعال نشده یا در دسترس نیست روبرو شوید. اگر Memory Protection در سیستم فعال شده باشد ممکن است در VirtualBox با پیام خطای "Raw-mode is unavailable courtesy of Hyper-V" روبرو شوید.

در هر صورت، اگر نرم‌افزار ماشین مجازی شما به مشکل برخورد کرد باید برای استفاده از آن Memory Integrity را غیرفعال کنید.

چرا به‌صورت پیش‌فرض غیرفعال است؟

ویژگی اصلی Core Isolation نباید مشکلی ایجاد کند. این ویژگی روی تمام پی‌سی‌های ویندوز 10 که بتوانند از آن پشتیبانی کنند فعال شده و هیچ رابطی برای غیرفعال کردن آن نیست.

عوامل مرتبط با سایت: تقسیم مهمی از فاکتورهای داخلی مرتبط با سایت هستند. معماری سایت، کاربردپسند بودن، امنیت و … از عواملی هستند که بر سئو کارایی دارند. در پیوسته توضیحات لازم برای فاکتورهای مربوط به این دسته ارائه می شود.

عوامل پیوسته با دامنه: برخی از فاکتورهای داخلی، مربوط به پهنه هستند. این عوامل نقش گزینش حوزه مناسب در سئو را پرتو می دهند. برای نمونه هستی عبارت جستجو در دامنه یک سایت می تواند نقش مهمی در حضور سایت در صفحات اول جستجو برای آن عبارت کلیدی داشته باشد.

عوامل مرتبط با صفحه: در پایان بسیاری از فاکتورهای رتبه بندی نتایج جستجو را باید در صفحات یک سایت رسیدگی نمود. صفحات نقش بسیار مهمی در رتبه بندی نتایج جستجو دارند. برای مثال ارائه محتوای غنی در یک صفحه می تواند نشان ابهت در رتبه صفحه در گوگل داشته باشد.

عوامل خارجی:

بک لینک: همان طور که اشاره شد گرد از نوآوری های بزرگ گوگل دخالت دادن بک لینک در نتایج جستجو بود. هدف از بک لینک، لینک دادن به یک صفحه توسط سایر سایت ها است. مثلا اگر دیگر سایت ها اقدام به به کارگیری این مطلب در سایت خود نمایند و لینک این صفحه را در آخر پیمان دهند، این مقاله در سایت آتیسان یک بک لینک توسط می آورد. هرچقدر تعداد بک لینک ها بیشتر باید، چگونگی سایت در نتایج جستجو بهتر خواهد بود.

سوشیال سیگنال: عامل دیگری که در عوامل خارجی باید به آن توجه داشت، سیگنال هایی است که از شبکه های اجتماعی ارسال می شود. هدف از سیگنال هر نوع علامت یا اثر از دیده شدن و توجه به سایت یا یک صفحه متعلق به است. خدمات آنالیز سئوی فروشگاه اینترنتی میموس برای نمونه لایک در فیس بوک، ریتوئیت در توئیتر، تعداد عضو در یوتیوب و … کل سیگنال هایی از شبکه های اجتماعی هستند. هرچقدر این سیگنال ها بیشتر باشند، کیفیت سایت اغلب در نظر گرفته می شود.

برند: در سال های پسین گوگل به برند ها پروا بیشتری کرده و در نتایج جستجو به برند بودن یک سایت ارزش می دهد. ولی گوگل چطور از برند بودن یک سایت آگاه می شود؟ گوگل طریق های متعددی برای آگاهانیدن از اعتبار یک برند دارد. برای مثال تعداد سرچ هایی که با نام برند سپریدن می شود، شمار بازدیدکنندگان سایت، تعداد فالورها در شبکه های اجتماعی و …

رفتار کاربر: یگانه دیگر از فاکتورهای مهم در رتبه بندی نتایج جستجو در گوگل رفتار کاربران است. منظور گوگل رضایت کاربران است و تلاش می کند نتایجی را پرتو دهد که بیچارگی مخاطبش را برآورده کند. برای مثال اگر کاربران بر روی یک نتیجه بیشتر کلیک کنند، گوگل رتبه آن صفحه را درمان می دهد.

در این تقسیم سعی شد لغایت توضیحات کلی در باره فاکتورهای اثرگذار در رتبه بندی نتایج جستجو گوگل ارائه شود. در پیوستگی فاکتورهای پیوسته با هر یک از این عوامل را کالبدشناسی خواهیم کرد. باید پروا داشت وزن این عوامل با هم برابر نیستند. برای نمونه داشتن یک محتوای خود یا بک لینک های باکیفیت زیاد بیشتر از محل استقرار سرور است و گوگل در نتایج جستجو به آنها بیشتر پروا می کند. همچنین در صدر بودن یک صفحه از سایت به معنی رعایت تمام موارد زیر در آن سایت و صفحه نیست. گوگل در زمان جستجو برای یک عبارت کلیدی، کلیه صفحات مرتبط با عبارت را جستجو کرده و با پروا به عوامل پایین اقدام به رتبه بندی سایت ها و نمایش نتیجه می کند. در این شرایط هر صفحه ای نسبت به دیگر صفحات رتبه بالاتری را کسب کند در صدر نتایج پیمان خواهد گرفت.

در پیوستگی فاکتورهایی که گوگل برای رتبه بندی صفحات به آنها توجه می کند تشریح خواهند شد:

با این‌حال، محافظت Memory Protection می‌تواند برای بعضی از درایورها یا اپلیکیشن‌های سطح پایین ویندوز مشکلاتی را به‌وجود بیاورد. به‌همین دلیل است که در به‌روزرسانی‌های جدید به‌صورت پیش‌فرض غیرفعال است. مایکروسافت هم‌چنان در حال تشویق توسعه دهندگان و سازندگان دستگاه‌ها به ساخت درایورها و نرم‌افزارهایی است که سازگار باشند، برای همین روی پی‌سی‌های جدید و نصب‌های تازه ویندوز 10 به‌صورت پیش‌فرض فعال است.

اگر یکی از درایورهایی که پی‌سی شما برای بوت شدن به‌آن نیاز دارد با Memory Protection ناسازگاری داشته باشد، ویندوز 10 بی سرو‌صدا آن را غیرفعال می‌کند تا پی‌سی به‌درستی بوت شود و کار کند. 

اگر بعد از فعال کردن Memory Protection شاهد مشکلات دیگر در سایر دستگاه‌ها یا عدم اجرای درست نرم‌افزارها بودید، مایکروسافت پیشنهاد می‌کند که به‌دنبال به‌روزرسانی‌های خاص برای آن درایور و اپلیکیشن ویژه باشید. اگر هیچ به‌روزرسانی پیدا نکردید چاره‌ای جز غیرفعال کردن Memory Protection ندارید.

همان‌طور که در بالا گفتیم، Memory Integrity با برخی از اپلیکیشن‌هایی که نیاز به‌دسترسی ویژه به سخت‌افزار مجازی‌سازی سیستم مانند برنامه‌های ماشین مجازی دارند سازگاری ندارد. 

چگونه Core Isolation Memory Integrity را فعال کنیم؟

شما می‌توانید از طریق اپلیکیشن Windows Defender Security Center متوجه شوید که آیا Core Isolation فعال است یا نه. هم‌‌چنین می‌توانید Memory Protection را فعال یا غیرفعال کنید. این ابزار در به‌روزسانی رداستون 5 که در پاییز 2018 منتشر می‌شود به "Windows Security" تغییر نام می‌دهد.

برای باز کردن آن، در منوی استارت دنبال "Windows Defender Security Center" بگردید یا این‌که به‌مسیر Settings > Update & Security > Windows Security > Open Windows Defender Security بروید.

در Security Center روی آیکون "Device Security" کلیک کنید.

اگر Core Isolation فعال باشد، پیام "Virtualization-based security is running to protect the core parts of your device" را می‌بینید.

برای فعال یا غیرفعال کردن Memory Protection روی لینک Core Isolation Details کلیک کنید.

این صفحه به‌شما نشان می‌دهد که آیا Memory Integrity فعال است یا نه. این تنها گزینه فعلی در این قسمت است.

برای فعال کردن Memory Integrity، سوییچ را "On" کنید. اگر به مشکلات نرم‌افزاری یا دستگاه‌ها برخورد کردید و نیاز به غیرفعال کردن این ویژگی داشتید، به این صفحه برگردید و سوییچ را "Off" کنید.

به‌شما گفته می‌شود که سیستم باید ریستارت شود، زیرا تغییرات فقط بعد از ریستارت شدن سیستم اعمال می‌شوند.