ساعت ۷ ۳۰ دقیقه صبح است صدای گوشخراش آلارم گوشی دست از سرتان برنمی‌دارد با چشمانی نیمه بسته به دنبال موبایل‎تان می‌گردید تا آن صدا را خاموش کنید و دوباره به زیر لحاف برگردید… چشمان‌تان دوباره بسته می‌شود… تا زمانی که به خودتان می‌آیید و می‌فهمید که تا آن لحظه سه بار دکمه چرت را زده‎اید

ساعت ۷:۳۰ دقیقه صبح است. صدای گوشخراش آلارم گوشی دست از سرتان برنمی‌دارد. با چشمانی نیمه بسته به دنبال موبایل‎تان می‌گردید تا آن صدا را خاموش کنید و دوباره به زیر لحاف برگردید… چشمان‌تان دوباره بسته می‌شود… تا زمانی که به خودتان می‌آیید و می‌فهمید که تا آن لحظه سه بار دکمه «چرت» را زده‎اید. دیر شد که. به سرعت از زیر لحاف بیرون می‌آیید، آماده می‌شوید و به سر کار می‌روید.

بالاخره به دفتر کارتان می‌رسید. میلیون‌ها ایمیل وجود دارد؛ برای همین پاسخگویی به آن ایمیل‌ها را کنار گذاشته و فقط به آن‎هایی پاسخ می‌دهید که از آن موقع به بعد می‌رسند. شما زمانی از خواب بیدار می‌شوید که طبیعت‎تان ایجاب و معده‎تان درخواست غذا کند. باز هم چشمان‎تان سیاهی می‌رود. انگار دوباره وقت آن است که به زیر لحافتان بروید و بخوابید.

منبع