زمانی که پسر جوانی بودم به دلیل مشکل عفونت گوش و آبله مرغان به بیمارستان رفتم. همان زمان مادرم در خانه با قلب ضعیفش دست و پنجه نرم می کرد. کمی بعد برادر کوچک ترم به خاطر ضربه ای که به سرش خورده بود و خواهر کوچک ترم به خاطر جراحی زانو به بیمارستان رفتند. بث، کوچک ترین خواهرم هم مشکل پوستی داشت و می بایستی مرتب نزد دکتر می رفت. تنها کسی که در آن زمان در خانواده مشکل سلامتی نداشت، پدرم بود اما او گرفتار مشکل خیلی بزرگ تری بود. بدهی سنگینی که به خاطر امور درمانی به گردنش افتاده بود.
من و برادرم و خواهرانم همگی آن مشکلات را پشت سر گذاشتیم، اما پدرم نتوانست. از آن زمان به بعد او همیشه بدهکار بود چون وام گرفته بود و باید آن را هم تسویه می کرد. او آرزو داشت استاد دانشگاه شود اما در عوض مجبور بود به شغلی اجرایی در سیستم آموزشی ایالت هاوایی اکتفا کند.
بعدها پدرم می خواست تلاش کند تا سال های از دست رفته اش را جبران کند اما فایده ای نداشت. او می خواست ثروتمند شود و به همین خاطر برنامه هایی را دنبال می کرد اما هر بار کمی از پولی را که پس انداز کرده بود هم از دست می داد. او به طور مرتب شرط بندی می کرد و به طور مرتب می باخت.